De kunst van de eenvoud

 

Ingrid Van Kogelenberg
Aquarel 2 - Rood en Indigo - januari 2021

Vol bewondering laaf ik me aan het werk van de Japanse meesters van de sumi-e / inktschilderingen en de ukiyo-e / houtsneden over het voorbijgaande leven. De tekeningen zijn zo zuiver, de composities zo uitgebalanceerd, de lijnvoering zo perfect.

De Japanse meesters bekwamen zich door ogenschijnlijk steeds weer hetzelfde te schilderen, steeds accurater, steeds dichter bij het ultieme. 

In deze werken is er ruimte, voor het onuitspreekbare, voor de verbeelding.

Het Japanse concept 'ma' betekent: de belichaamde leegte. De ruimte wordt tastbaar door de vorm. 

De toeschouwer maakt het beeld heel, door lang te kijken en het te verbinden met de eigen gewaarwording. 

De bedrieglijke eenvoud blijkt aartsmoeilijk te bereiken. Liever dan me door zoveel vakmanschap te laten afschrikken, kies ik ervoor me door deze meesters te laten inspireren.

Al schilderend zoek ik iets van die puurheid. Met heel veel mededogen kijk ik naar mezelf, wetend dat wat ik maak ontzettend ver af staat van de perfectie. 

Er is een niet te stillen verlangen gewekt in mij, om in mijn tekeningen aan een essentie te raken, er minstens naar te streven, beseffend dat die altijd oneindig ver van me af zal staan. 

Ingrid Van Kogelenberg 
Aquarel 2 - Rood en Indigo - januari 2021

Het mooiste voorbeeld van ‘ma’ in de beeldende kunst is misschien wel het kamerscherm met
'De dennen' van Hasegawa Tōhaku (1539 – 1610).

De kunstenaar beperkt zich tot het strikt noodzakelijke,
De tekening verbindt ons met al wat is. We voelen de adem en de verstilling, waardoor die ook in ons kan zijn.