woensdag 21 augustus 2019

Tekening voor Ann

Als ik een pluim vind, voel ik me op een of andere manier verbonden met iets groter dan mezelf. Het feit dat die pluim ergens hoog in de lucht was, op een plek waar ik geen toegang toe heb, is al wonderlijk op zich. Mijn vriendin, Ann Vermeiren, had een speciale band met de Uil. Toen ik kort na haar overlijden een uilenveer vond, maakte ik deze tekening.

maandag 19 augustus 2019

Volière

Het inkleuren van de vogels met potlood op zwart papier is wonderlijk. De tekening wordt opgelicht en straalt. Maar uiteindelijk blijf ik het geheel wat somber vinden door de zwarte, uitzichtloze achtergrond. Daarom heb ik besloten de vogels los te snijden. Ze komen gelijk tot leven. Ze genieten volop van de vrijheid. Ze schudden hun veren en strekken hun poten uit. Ze wandelen en fladderen nu door mijn atelier. Ze zijn  dol op mijn  zandbak.Benieuwd wat ze nog allemaal van plan zijn. 








zondag 18 augustus 2019

Waar het kroontje vandaan komt

Tekening: Ingrid Van Kogelenberg
Voor expo: Soms als ik in het bos ga wandelen...
"Volgens de overlevering waren zwaluwen vergaarplaatsen van de zielen van dode koningen die ze vervoerden van de aarde naar de hemel, en dan van de hemelen naar de aarde om de mysteries het Andere Land mee te delen aan de ingewijden. De oude Grieken en Romeinen geloofden dat kinderzieltjes verder leefden in de lichamen van zwaluwen. Zeelieden tatoeëerden zwaluwen op de voorkant van hun schouders, omdat ze dachten dat als ze op zee zouden overlijden, de zwaluwen dan hun ziel naar huis zou brengen."
Zo staat het in mijn Compendium van dieren als dragers van cultuur,  (2014) verzameld door Marcel De Cleene en Jean-Pierre De Keersmaeker, Mens & Cultuur Uitgevers.
Ik vroeg me al af waar dat kroontje op mijn tekening vandaan kwam.

donderdag 15 augustus 2019

Chez Gert en Koen


Deze ochtend ben ik met Willy gaan kijken naar de intrigerende locatie voor mijn volgende tentoonstelling. We hebben samen de mogelijkheden van de ruimte onderzocht. Er valt mooi daglicht door de grote ramen. Af en toe dendert een trein boven je hoofd langs en schort je best de conversatie even op. Het geheel heeft iets filmisch. De vreemde architectuur is een uitdaging, de 10 meter breedte een warme welkom. 

Gert Kruitbosch en Koen De Deyne nodigden me uit in hun Beeldend Atelier. Hun werkplaats bevindt zich aan "de centers" in één van de bogen onder de gemetselde spoorwegberm langs de Singel in Borgerhout. Het is een bijzondere plek. In dezelfde straat vind je onder andere: een zeefdrukatelier, een ceramist, een houtsnijwerker, een brouwerij, een ecologische kinderwinkel en dus ook een kunstenaarsatelier. De plek is nog in volle ontwikkeling, maar de 'urban life' sfeer is gezet.




28 september is de dag van de Reuzenstoet in Borgerhout, een groots straatfeest voor jong en oud van 13 tot 21 uur. 

Je bent van harte welkom op de tentoonstelling. 
Er zal ook beeldhouwwerk van Koen De Deyne te zien zijn.



woensdag 14 augustus 2019

Boswezens

Tekening: Ingrid Van Kogelenberg

















Soms als ik ga wandelen in het bos heb ik het gevoel dat er wezens rondwaren, buiten mijn waarnemingsveld. Uit de met mos bedekte bodem staat een aardmannetje op. Hij beweegt zich traag en aandachtig tussen de bomen. Steekt zijn hand uitnodigend uit naar een vogeltje. Is het de ijdele hoop dat er iets of iemand bestaat die beter voor de Aarde kan zorgen dan wij? Die beter begrijpt hoe alles wat leeft met elkaar verbonden is in een uitgebalanceerd evenwicht. 

Ik bedenk dat uit elk type landschap specifieke wezens ontstaan die de plaatselijke sprookjes en mythes bevolken. Het is een verwevenheid van cultuur en natuur. De trollen uit Noorse sprookjes, de Green Man en de elfen uit Ierland en Engeland, onze heksen en kabouters. Ze zijn zo anders dan de Griekse goden die de natuurelementen en temperamenten vertegenwoordigen, bijvoorbeeld.

Al tekenend herken ik de personages die de verhalen van mijn jeugd bevolkten of diegenen die ik zelf verzin op de plekken waar ik wandel.







dinsdag 13 augustus 2019

In the land of the long white cloud

De kiwi is een vreemde vogel die in Nieuw-Zeeland leeft. Hij is ongeveer zo groot als een kip. Met zijn  minuscule, haast blinde oogjes scharrelt hij naar wormpjes in de humuslaag. Zijn neusgaten zitten vooraan in zijn snavel. Hij heeft hele kleine vleugeltjes maar kan er niet mee vliegen. Vandaag blijf ik samen met de kiwi's aan de grond. Alles wat ik gisteren in mijn atelier uitprobeerde, is goed voor de vuilbak. Behalve deze twee wezens, die alles van mijn verwarrende zoektocht uitbeelden. 

"I dig my island Kiwi bird
flightless and color-blind
his thick legs scamper, dance the bush nightlife
three-pronged talon footprints kiss earth’s moist lips
nocturnal wingless angel’s voice warbling trills   
the dark land sleeps in his fluffy smile
and as the little guy naps, the country carries him 
into the gold sun, a home land logo, sports banner 
a brown signature, for a young green country
Aotearoa 'land of the long white cloud'. "

(Waiheke Island New Zealand)

maandag 12 augustus 2019

Vingeroefening

In een staat van permanente verwondering
belichamen ze de therapeutische grondhouding.
(tekening: Ingrid Van Kogelenberg)




Ik herinner me dat ik er jaren geleden niet in slaagde een echte vogel te tekenen. Het werd steevast een krampachtig diertje met vleugels, kop en staart dat maar geen vogel wilde zijn.

Nu, honderden probeersels verder kan ik van elke vlek of vorm een vogel maken. Het zijn geen natuurgetrouwe wezens maar mijn eigen-zinnige vogels. Ze drukken blijkbaar uit wat ik op dat moment voel of nodig heb. Deze hier zijn zoekend, in een staat van verwondering en niet-weten. Ze beheersen daarmee op een natuurlijke wijze de therapeutische grondhouding.

Deze vogels luisteren. Ze luisteren echt. Ze vangen signalen op tussen de lijnen door. De gesprokkelde verhalen slokken ze op, verteren ze, transformeren ze. Hun 'song lines' zijn als wegwijzers voor zij die dreigen verloren te lopen.


Ze tarten de verbeelding en de zwaartekracht.
(tekening Ingrid Van Kogelenberg)
Een uitwisseling.
(tekening Ingrid Van Kogelenberg)


zondag 11 augustus 2019

Waar gaan we heen?




Dat wordt uitkijken.
Tekening: Ingrid Van Kogelenberg.
Na 4 jaren van intensief lezen, schrijven en studeren mag ik mezelf officieel psychotherapeut noemen.... maar voor mij voelt het alsof er iets niet klopt. Ik ben er van overtuigd dat mijn bestemming ergens anders ligt. Een bijzonder verwarrende situatie.

Ik moet nu beginnen aan het volgende traject. Gewapend met een potlood en een blad papier ga ik dromen in beelden. Voortgestuwd door de overtuiging dat mijn missie gaandeweg wel vorm gaat krijgen. Naar goede gewoonte vertrouwend op het proces. Ik teken vogels. In alle kleuren van de regenboog. Vrije vogels, gestoorde vogels, lieve en boze vogels, stille en luidruchtige.

Kom. Kom, ga mee met mij.
 
Mee naar mijn huis bij de rivier.

Daar wonen de vogels.


Je kan de hele nacht blijven slapen als je dat wilt. 


Wil je thee of appelsien?

Hoor je de boten?

Ze varen hier trager dan elders.

Marieke De Munck stuurde me deze tekst in een brief, een aantal jaren geleden. Het was de start van een artistieke correspondentie. Vanaf 20 december 2019 (locatie: LUZ, Mechelsesteenweg 192, 2018 Antwerpen) zal de weerslag daarvan te zien zijn in de tentoonstelling Vogelschrik. Het thema: Een vrouw trekt zich terug in de natuur, via vogels communiceert zij met de buitenwereld. De vogels brengen haar woorden, verhalen, zinnen die zei probeert te begrijpen en te verteren.

Op 28 september start ik met een kleine vingeroefening: Soms als ik ga wandelen in het bos... Locatie: Atelier voor Beeldende Kunst van Gert Kruitbosch en Koen De Deyne: Centers Borgerhout, Engelselei 249, 2140 Borgerhout.



Wordt vervolgd.