Mira en Zoï

Inspiratie voor deze tekening is mijn kleindochter van anderhalf. Vorige week liepen we samen: haar mama, Mira, de hond Zoï en ik, in een donker sparrenbos. We hadden behoefte aan frisse lucht na het bezoek aan ons geliefde grootmoeke in het bejaardentehuis dat bij dat bos hoort.

"Zawie!", riep Mira zwaaiend met een iets te lange stok. Zij en de hond leven in een wereld die zich wat onder onze ooghoogte afspeelt. Van op een afstandje keken Eva en ik gebiologeerd naar dat ontdekken van de dingen; naar dat samenspel van hond en kind. Mira vergeet ons en wandelt doelgericht, als een zelfstandig mensje op twee benen, tussen de bomen; iets wat me diep ontroerde. 

Aan mijn tekentafel ontvouwen zich even later op het papier De Avonturen van Mira en Zoï.

Parallelle werelden

In De Standaard van 19 februari las ik dat er mensen zijn die zich parallelle werelden dromen. In die mate zelfs dat het problemen kan veroorzaken in het dagelijks leven.

Hoe heerlijk moet het zijn, nadat je lamgeslagen bent door het nieuws van de dag, voor jezelf een rol te fantaseren als held. En met die nieuw verworven identiteit op avontuur te gaan in de overzichtelijke wereld die je er zelf bij verzonnen hebt! 

Ik beken, ik ben graag een van hen. 

Whale Story

Once upon a time, O my Best Beloved, there was a Whale, and he ate fishes. He ate the starfish and the garfish, and the crab and the dab, and the plaice and the dace, and the skate and his mate, and the mackereel and the pickereel, and the really truly twirly-whirly eel. All the fishes he could find in all the sea he ate with his mouth--so! Till at last there was only one small fish left in all the sea, and he was a small 'Stute Fish, and he swam a little behind the Whale's right ear, so as to be out of harm's way. 

Then the Whale stood up on his tail and said, 'I'm hungry.' And the small 'Stute Fish said in a small 'stute voice, 'Noble and generous Cetacean, have you ever tasted Man?'

'No,' said the Whale. 'What is it like?'

'Nice,' said the small 'Stute Fish. 'Nice but nubbly.'

(Uit: Just So Stories, Rudyard Kipling)

Vogelen

Uit het hoofd

En?

Neen!

Schetsboek

Het project A paper a day van Kunstwerkt zet me aan om bewuster met mijn schetsboek om te gaan. Het stimuleert me om nog meer uit mijn schetsen te halen. Onderweg naar zee teken ik met mijn boekje op schoot. 's Nachts als ik wakker word, neem ik in plaats van een leesboek mijn schetsboek ter hand. Ik werk mijn schetsen iets meer uit dan gewoonlijk en zoek naar gevoeligheden in de lijn. De tekening geldt nu niet enkel als voorstudie, maar evolueert naar iets wat op zich kan staan. 

Ik merk ook dat de tijd vertraagt alsof ik op vakantie ben. Wanneer we op reis zijn en tv en internet achterwege blijven, creëert dat zeeën van tijd. Wanneer ik in mijn schetsboek verdiept ben, komt er ruimte in mijn hoofd en in mijn hart. Ruimte om te fantaseren en tijd om mijn vaardigheden aan te scherpen.

A paper a day

Kunstwerkt nodigt iedereen die zin heeft uit elke dag een tekening te maken en die op te sturen naar info@kunstwerkt.be. Een fantastisch initiatief, want enkel door elke dag te tekenen verwerf je je eigen beeldtaal en ga je het medium beheersen. Ik vond het een moeilijke beslissing uit al die dingen die ik dagelijks maak datgene te kiezen wat geschikt is voor deze 'wedstrijd'. Ik heb het al moeilijk met het gegeven wedstrijd in het artistieke domein. Wie kan er het best tekenen? Wat is mijn beste tekening? Doe je mee als je weet dat je niet de beste zal zijn? Dat weerhoudt mij van het tekenen van wat diep in mezelf opborrelt en gewoon daar moet zijn. De dagboektekeningen die ik dagelijks voor mijn man maak zijn voor hem bedoeld en als ik ze teken met een ander publiek voor ogen, dan pleeg ik verraad aan de authentieke bedoeling ervan. 

Ik kies daarom elke dag een blad uit mijn schetsboek waarin ik dagelijks mijn vingeroefeningen maak voor de volgende tekeningen.