Tekening van Charles Darwin (1809-1882) De veelzijdigste natuuronderzoeker vermoedde dat de kiwi zijn snavel gebruikte als een wandelstok. |
In onze huisbibliotheek stonden enkele vuistdikke delen van Histoire Naturelle (1749) van Georges de Buffon (1707-1788). Het is een fantastisch encyclopedisch werk, ingebed in de geest van De Verlichting, een tijd waarin de menselijke onderzoekende geest als hoogste goed gezien werd.
Van kindsbeen af vond ik boeken over natuurwetenschappen razend interessant. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat het de fantastische, met de hand ingekleurde gravures waren die mijn aandacht trokken. De fauna en flora kon je herkennen, al waren ze ietwat houterig getekend. Daarnaast waren er fabelachtige wezens te zien zoals de kraken, een Scandinavisch fabeldier dat in de zee leeft, een soort octopus met enorme afmetingen. Op basis van gebrekkige kennis, opgezette specimen, onvolledige schetsen en straffe verhalen werd gepoogd een zo natuurgetrouw mogelijk beeld te scheppen van de werkelijkheid.
Ingrid Van Kogelenberg, Kiwi's, 2019 |
Dat het resultaat van mijn jonge streven naar perfectie en natuurgetrouwheid beperkt werd door mijn gebrek aan kennis en ervaring is een evidentie. Pas veel later realiseerde ik me dat het ook zo gaat bij de beroemde onderzoekers. Ergens vertedert het me; het verleent mij om één of andere reden meer bewegingsvrijheid bij het tekenen van dieren.